การทำธุรกิจทุกวันนี้ดูเหมือนว่ามันฝืดเคียงไปหมด
ธุรกิจเดิมๆต้องปรับตัวรับกับการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วและรุนแรงมากกว่าในอดีตที่ผ่านมา แต่ดูเหมือนมีธุรกิจหนึ่งที่แม้จะไม่เปลี่ยนแปลงรูปแบบมากนักแต่ก็ต้องปรับตัวเพื่อความยั่งยืน “ธุรกิจการบิน” จากเดิมที่มีแต่สายการบินแบบมาตราฐาน มาวันนี้มีแบบสายการบินต้นทุนต่ำ กับสายการบินมาตราฐาน แต่ก็แถมมาอีกคือสายการบินพรีเมียม คือสูงกว่ามาตราฐาน
องค์ประกอบของธุรกิจ
เครื่องมือทางธุรกิจไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเสียเท่าใด เปลี่ยนแต่แพลทฟอร์ม โครงสร้างการบริหาร ไม่ว่าจะเป็นต้นทุน ตัวเครื่องบิน
ตัวสนามบิน
การบริการสิ่งอำนวยความสะดวก
การใช้เทคโนโลยีในการสื่อสารและบริการกับผู้โดยสารเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลงไป
กล่าวอย่างนี้ก็คงจะไม่เข้าใจจึงขอจะยกตัวอย่าง 3 สายการบิน
มาเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น
คือ สายการบินไทย
สายการบินอิมิเรสต์
และสายการบินเตอร์กิชแอร์ไลน์
ทั้งสามสายการบินเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือเป็นสายการบินมาตราฐาน
หรือ พรีเมียมก็แล้วแต่ใครจะตีความ
แต่เป้าหมายลูกค้าเหมือนกัน
ต่างกันที่แนวคิดการบริหารซึ่งมีผลต่อผลประกอบการทางธุรกิจ
เรื่องแรกเลยคือ
ตัวเครื่องบิน และ รุ่นของเครื่องบิน ซึ่งแน่อนคงไม่พ้น แอร์บัส กับ โบอิ้ง
การบินไทย 80 ลำ รวมแล้วถึง
14 โมเดล
อิมิเรสต์ 257 ลำ
มีแค่ 4 โมเดล เป็นแอร์บัส A 380 –800 ถึง
111 ลำ
เตอร์กิชแอร์ไลน์ 314 ลำ
11 โมเดล
แล้วมันสำคัญอย่างไร .....ต้นทุนในการสำรองอะไหล่ การฝึกนักบิน
ความชำนาญ ฯลฯ ตามมาครับ เดิมผมก็คิดว่าอิมิเรสต์ซึ่งมีแอร์บัส
A380 ถึง 111
ลำ ที่สามารถจุผู้โดยสารได้ 500-600 คนต่อเที่ยว ซี่งแน่นอนโอกาสในการที่ผู้โดยสารจะเต็ม หรือ ถึง
70-80 % คงจะน้อย
และทำให้ขาดทุนในที่สุด
แต่ลองมาดูผลประกอบการทั้งสามสายการบิน สองปีย้อนหลังกันครับ
หน่วย : ล้านเหรียญสหรัฐอเมริก
สายการบิน
|
ปีที่ก่อตั้ง
|
จุดบิน
|
ปี 2017
|
ปี 2018
|
||
รายได้
|
กำไร
|
รายได้
|
กำไร
|
|||
การบินไทย
|
1960
|
62
|
6,352.00
|
- 70.23
|
6,687.00
|
- 387.50
|
อิมิเรสต์
|
1985
|
141
|
26,322.00
|
1,016.00
|
28,446.00
|
1,467.00
|
เตอกิชแอร์ไลน์
|
1933
|
280
|
10,958.00
|
2,196.00
|
12,855.00
|
2,719.00
|
เราค้นพบว่าปัญหาของการบินไทยคือการบริหาร
และการวางยุทธศาสตร์เป็นสำคัญ
การบินไทยมีจุดบินเพียงครึ่งหนึ่งของอิมิเรสต์ และ แค่ เศษหนึ่งส่วนสี่ของ
เตอร์กิชแอร์ไลน์เท่านั้น ถ้าใครเดินทางไปอัฟริกา
และเมืองรองๆในยุโรปแล้วละก็
ขอแนะนำสองสายการบินนี้เลยครับเพราะถ้าไปเมืองรองแล้วก็ต้องต่อเครื่องอยู่ดี สู้ไปต่อที่อิสตันบูล หรือ ดูไบ แถมราคาค่าตั๋วถูกกว่าการบินไทยมาก แน่อนทำเลที่ตั้งของสนามบินก็สำคัญการบินไทยคงไม่สามารถที่จะบินไปเมืองรองในยุโรปและ
อัฟริกาได้
แต่เมืองรองในเอเชียละครับมีบินไปกี่เมืองกันปล่อยให้ไทยแอร์เอเชียบินไปเมืองรองดูแล้วไม่น้อยกว่า 30 เมืองในเอเชีย
ที่เล่ามาทั้งหมดเพราะรักในการบินไทยอยากเห็นสายการบินแห่งชาตินี้อยู่ยั้งยืนยงและบริหารแบบมีกำไรและอยู่รอดปลอดภัยในภาวะลำบาก
นอกเหนือจาก การบริหารต้นทุนการบิน ราคาค่าตั๋ว
การบริหารจุดบินแล้ว
สิ่งที่เป็นของแถมอีกอย่างหนึ่งที่ผู้โดยสารอาจจะไม่ค่อยได้ใช้เป็นตัวเลือกต้นๆแต่ก็นับว่าเป็นปัจจัยเสริม คือ
สิ่งอำนวยความสะดวกและความบันเทิงบนเครื่องบิน ทั้งสองสายการบินมีภาพยนต์ให้เลือกหลายร้อยเรื่อง
แถมมีทั้งพากย์หรือบรรยายภาษาท้องถิ่นต่างๆหลากหลายภาษา
(ดูในบทความก่อนหน้า)
แต่การบินไทยหนังเก่า จำนวนเรื่องน้อย
มีแต่ภาษาสากล
รวมทั้งการค้นหาข้อมูลทางหน้าจอลำบากอีกต่างหาก เช่น ถ้าจะหาหนังที่มีบทบรรยายไทยต้องกดเข้าไปดูหนังเรื่องนั้นก่อนแล้วกดตรงบทบรรยาย
แล้วจึงเลือกภาษาที่ต้องการ
ในขณะที่เตอร์กิชแอร์ไลน์กดไปที่ภาษาไทยก็จะมีภาพยนต์ที่บรรยายไทยขึ้นมาให้เลือกเป็น
100 เรื่องเลยครับ เรียกได้ว่ารู้จัก
รู้ใจ ผู้โดยสารไปเสียนี่กระไร
.............
แหล่งข้อมูล
https://investor.turkishairlines.com/en/financial-operational/financial-statements/1/2017/all-period
