“ธุรกิจเวลเนส เฮ็ดอย่างไรเด้อ ?? “ 31 มีนาคม 2567

“ธุรกิจเวลเนส  เฮ็ดอย่างไรเด้อ ?? “

31 มีนาคม 2567

            ความสามารถในการแข่งขันของประเทศไทย ที่จัดอันดับในเดือน มิ.ย. 2566 ที่ผ่านมา  โดยสถาบัน IMD (International Institute for Management Development)   ได้จัดอันดับความสามารถในการแข่งขัน (World Competitiveness Ranking) ของไทยดีขึ้นจากอันดับที่ 33 ในปีก่อนมาอยู่อันดับที่ 30 ในปีนี้จากทั้งหมด 64 ประเทศ   ซึ่งแม้จะดีขึ้นแต่ก็คงต้องยอมรับความสามารถของประเทศไทยกำลังสูญเสียความสามารถในการแข่งขันไปอย่างช้าๆ    อันอาจจะเนื่องมาจากปัญหาการเมืองในประเทศที่เกือบ 20 ปีจมปลักกับ ทักษิณและการปฏิวิติรัฐประหาร      จากจำนวนประชากรและอัตราการเกิดและตายซึ่งค้นพบว่าสามปีที่ผ่านมา  2564-2566 ประชากรไทยลดลงทั้งสามปี  คือมีคนตายมากกว่าคนเกิด   จนเป็นเหตุให้รัฐบาลต้องกำหนดเป็นวาระแห่งชาติว่า “มีลูกกันเถอะ”  ทำให้เกิดปัญหาขาดแคลนแรงงานและยังมีภาระในการดูแลผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นในทุกๆปีเป็นสำคัญ

            หากมองในแง่การผลิตและอุตสาหกรรมแล้วต้องยอมรับว่าเราสูญเสียความสามารถในการแข่งขันไปอย่างมีนัยสำคัญ  โดยดูได้จากอัตราการเติบโตและความเชื่อมั่น  และ ดัชนีผลผลิตอุตสาหกรรม หรือ Manufacturing Production Index (MPI) คือ ดัชนีสะท้อนค่า GDP ในภาคอุตสาหกรรมโดยเฉพาะ ที่แสดงถึงความถดถอยเป็นลำดับ   แต่มีดัชดีและอุตสหาหกรรมบางประเภทที่ยังเป็นเครื่องมือในการกระตุ้นเศรษฐกิจของประเทศ  

            คำตอบถูกต้องแล้วครับ  คือ  “อุตสาหกรรมท่องเที่ยว”   ซึ่งในปี 2567 ช่วงสามเดือนแรก 1 มกราคม-10 มีนาคม 2567 พบขณะนี้ไทยมีนักท่องเที่ยวต่างชาติเดินทางเที่ยวไทยทะลุ 7.4 ล้านคนแล้ว สร้างรายได้ ประมาณ 359,273 ล้านบาท ซึ่งคาดว่าในปี 2568 เราจะมีนักท่องเที่ยวเท่าๆกับก่อนสถานการณ์โควิดคือในปี  2562 ที่เรามีนักท่องเที่ยวเฉียดๆ 40 ล้านคน  ซึ่งหากมองให้ลึกลงไปอีกก็จะค้นพบว่าการท่องเที่ยวนั้น   เป็นส่วนหนึ่งของอุตสาหกรรม “Wellness Industry” หรืออุตสาหกรรมความงามและการดูแลสุขภาพ  แต่ผมจะใช้คำว่า  “อุตสาหกรรมแห่งความสุข”  Wellness = Well being = Happyness    ซึ่งสถาบัน  Global Wellness Institute (GWI) รายงานว่าปี 2568 มีการคาดการณ์ว่าเศรษฐกิจเพื่อสุขภาพของทั้งโลก จะมีมูลค่าประมาณ 7 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือ 230 ล้านล้านบาท  และอุตสาหกรรมนี้ยังแบ่งได้เป็น  9 อุตสาหกรรมย่อย 12 สาขา   ดังนี้

 

           

CR ภาพ : Global Wellness Institute

แล้วปัจจัยแห่งความสำเร็จของธุรกิจเวลเนสคืออะไร  โดยผมขอแบ่งออกเป็นสามส่วนคือ  ABS STRATEGY  คือ

            1.AWARENESS  &  ATTENTION  ซึ่งจำเป็นต้องใช้องค์ความรู้ทางด้านการตลาด  ในการสร้างการรับรู้ว่ามีอยู่ของธุรกิจและบริการของเรา  ด้วยเครื่องมือทางการตลาดต่างๆที่ตรงกับลูกค้ากลุ่มเป้าหมาย   อีกทั้งสาร หรือ สื่อ นั้นๆจะต้องสร้างความน่าสนใจและหยุดลูกค้ากลุ่มเป้าหมายให้ดู  ฟัง  จดจำ  และสนใจ  ธุรกิจและบริการของเรา   เพราะทุกวันนี้มีสื่อมากมายที่ผ่านเข้ามาในโสตประสาทสัมผัสทั้ง 5   ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ  สื่อยูทูบ  อยากถามว่าใครดูโฆษณายูทูปจนจบบ้างซึ่งสื่อนี้ตรงกลุ่มเป้าหมายแน่นอน  แต่จะตรึงผู้ชมให้ดูจนจบและสนใจในสินค้านั้นคงต้องใช้มืออาชีพในการสร้างคอนเทนท์เพื่อหยุดผู้ชมในการ  “กดข้าม”

            2.BELIVE / TRUST  เมื่อสนใจแล้วไปค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม  ว่าสินค้าและบริการนั้นน่าเชื่อถือ  ธุรกิจเอสเอ็มอีส่วนใหญ่มีแต่   เฟสบุค  แฟนแพจ และไลน์  ขาดหน้าร้านที่จะสามารถสร้างความน่าเชื่อถือหรือให้ข้อมูลทางเทคนิค ฯลฯ  ที่จะทำให้ลูกค้าเชื่อ ศรัทธา และตัดสินใจได้  เพราะการมีเว็บไซท์  ที่อยู่  ที่ติดต่อได้อย่างเป็นทางการเปรียบเสมือนเรามีตัวตนจริงๆ  และในเว็บไซท์นั้นยังสามารถมีข้อมูลเพิ่มเติม   ภาพประกอบ  คลิปอธิบายความ   ข้อมูลลูกค้าเก่าที่เคยใช้บริการ  ฯลฯ ซึ่งจะทำให้ตัดสินใจเชื่อและศรัทธา  จนนำไปสู่การตัดสินใจซื้อในที่สุดได้

            3.SERVICE MIND  จิตบริการในที่นี้มิได้หมายความว่าสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ตามที่บริษัทกำหนด  แต่หมายถึงผู้ให้บริการนั้นสามารถเข้าใจความต้องการของลูกค้า ณ. ขณะนั้นๆได้  ตีความหมายบทสนทนา  และดูบริบทโดยรวมเพื่อการปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ  เช่น   คอลเซนเตอร์ของผู้ให้บริการโทรศัทพ์เคลื่อนที่รายหนึ่งตอบคำถามได้หมด  ให้ข้อมูลถูกต้อง  ในเวลาที่สมควร (แม้จะช้าไปบ้างเป็นส่วนใหญ่)      แต่ผู้ให้บริการอีกรายหนึ่งในหน้าจอคอมพิวเตอร์จะขึ้นข้อมูลว่าลูกค้าเพิ่งเดินทางไปอินโดนีเซียมา  ก่อนจบบทสนทนาก็สอบถามว่าที่เดินทางไปอินโดนีเซียสัญญาณการให้บริการโทรศัพท์และอินเตอร์เน็ตเป็นอย่างไรบ้าง ??    โอ้ย..... เราจะปลื้มหรือไม่ครับ    หรือ หากเราไปใช้บริการสปาแล้วพนักงานซึ่งตามที่บริษัทกำหนดก็จะต้องบริการด้วยความสุภาพ   สุภาพเรียบร้อย  บริการครบทุกขั้นตอนอย่างเป็นมาตราฐานเดียวกัน   แต่  พนักงานที่สปาแห่งนี้จำได้ว่าข้อนิ้วเท้าเราจะต้องนวดเบาๆเพราะเราเป็น  “เก๊าต์”  ...... ก็สอบถามว่าหายหรือยังจะคงยังให้นวดเบาๆอยู่อีกหรือไม่ ??  อันนี้แหละ จะทำให้    “เก๊าต์ประทับใจ”  จน  ไปบอกต่ออย่างแน่นอน   .......อิอิ  ไม่เชื่อลองดู........

 

ใจบันดาลแรง แล้วแซงเข้าเส้นชัย

 

 CR : Ski and Snowboard Association of Thailand

            เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการเมืองและบิ๊กป้อมใดๆทั้งสิ้น  เพราะว่าลุงแกตกยุคไปเรียบร้อยโรงเรียนทักกี้แล้ว   แต่เป็นเรื่องของเด็กสาวคนหนึ่งที่ในชีวิตไม่เคยใช้ชีวิตแบบจริงๆในเมืองหนาว  หรือเคยเล่นกีฬาเมืองหนาว  มาก่อนในชีวิต  

            ใช่ครับ.....ถ้าเป็นคนในวงการกีฬาก็คงจะเดาได้ว่าผมกำลังจะเขียนถึง  “น้องชมพู่” หรือ “น้องแอน”  หรือที่ชื่อจริงเธอคือ   “อาเซเย  กัมเปออล”  ที่ได้รับเหรียญเงินโอลิมปิกเยาวชน ฤดูหนาวครั้งที่ 4  ที่เกาหลีเมื่อเดือนมกราคม 2567 ที่ผ่านมา  ในกีฬาที่เรียกว่า  Bobsleigh (เลื่อนน้ำแข็ง) ประเภท women’s Monobob  ทำเวลาได้ 1:54.17 นาที เข้าเป็นที่ 2  แพ้นักกีฬาจากเดนมาร์ค  ที่ทำเวลาได้ 1:53.31  ไปแค่ เสี้ยววินาที   สำหรับกีฬาประเภทนี้ คือประมานว่ามีรถเลื่อนซึ่งนักกีฬาจะต้องดันเลื่อนอันนี้แล้วก็วิ่งขึ้นไปนั่ง   เลื่อนจะวิ่งไปตามรางที่เป็นน้ำแข็งใครใช้เวลาน้อยที่สุดก็เป็นผู้ชนะไป

            เห็นแค่ชื่อใครๆก็คงเดาได้ว่าน้องเป็นลูกครึ่ง.....และ.....คงใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหนาวที่ใดซักแห่งในโลกใบนี้

            ........ ใช่ครับ  น้องเป็นลูกครึ่งอิตาลี  อายุแค่ 18 ปี และคงเล่นกีฬาโอลิมปิกเยาวชนได้ครั้งนี้เท่านั้นเพราะครั้งหน้าอายุเกินแล้ว  และจะต้องไปเล่นกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวต่อไป     แต่ว่าน้องไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในอิตาลีครับเพราะพออายุ 5-6 ปี ก็กลับมาอยู่ที่ประเทศไทยจนปัจจุบัน  

            อ้าววว....แล้วน้องไปเล่น Bobsleigh (เลื่อนน้ำแข็ง)  ได้อย่างไร  อะไรเป็นแรงบันดาลใจ   หรือ ใจบันดาลแรงครั้งนี้  ตามผมมาครับ

            น้องเริ่มเล่นกีฬาที่เรียกว่า โรลเลอร์สกี  ก็ยิ่งสงสัยว่าคือกีฬาอะไร   ..... มันคือเอาสกีที่เล่นในเมืองหนาวมาใส่ล้อแล้วไถไปตามถนนซึ่งกำลังได้รับความนิยมขึ้นเรื่อยๆ  ในประเทศไทย

  

 CR : Ski and Snowboard Association of Thailand

            หลังจากนั้นด้วยความร่วมมือของสมาคมสกีและสโนว์บอร์ดแห่งประเทศไทย  กับทางเกาหลีที่มีทุนเพื่อสนับสนุนและส่งเสริมให้คนในประเทศร้อนหรืออบอุ่น  ได้มีโอกาสในการเล่นและแข่งขันกีฬาฤดูหนาว     โดยมีเป้าหมายเพื่อสนับสนุนให้เยาวชนได้ไปแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาว   ทางสมาคมจึงได้เปิดรับสมัครนำเยาวชนมาเข้าค่าย 28 คน  และคัดเหลือ 12 คน  แต่ด้วยความสัมพันธ์อันดีและหรือเห็นความตั้งใจจริงของสมาคมและเยาวชนที่เข้าค่ายกันมา   เลยเพิ่มให้เป็น 19 คนซึ่งทางเกาหลีเป็นสปอนเซอร์ให้หมดทั้ง  ค่าเดินทาง ที่พัก อาหาร และ คชจ.อื่นๆ  เป็นเวลา  1 เดือน  ซึ่งงบประมาณก็ได้รับการสนับสนุนจาก  OLYMPIC SOLIDARITY กองทุนสงเคราะห์โอลิมปิกระหว่างประเทศ  และ คณะกรรมการโอลิมปิกของเกาหลี  อันเป็นการตอกย้ำถึงปรัชญาของโอลิมปิก   ที่มิใช่แค่การแข่งขันเพื่อชัยชนะแต่เพียงอย่างเดียวจะต้องส่งเสริมความเท่าเทียมในทุกๆด้าน  จึงได้สนับสนุนและส่งเสริมให้ทุกๆประเทศในโลกนี้มี  “โอกาส”  ที่ทัดเทียมกัน  ซึ่งได้มีหลายๆโครงการที่เป็นเครื่องตอกย้ำปรัชญานี้  เช่น  การมีทีมนักกีฬาผู้ลี้ภัย  การให้โควต้ากีฬาประเภททีมเช่นวอลเล่ย์บอลหากทวีปใดไม่มีทีมเข้าร่วมตามโควต้าแรกก็จะให้สิทธิ์ทีมที่อันดับดีที่สุดในทวีปนั้นเข้าร่วมซึ่งในปารีสเกมส์2024 นี้ คงเป็นทีมจากทวีปอัฟริกา  เป็นต้น

โดยโครงการนี้เริ่มต้นเมือกลางปี  2022  “ชมพู่”  เข้าร่วมการอบรมและได้เล่นเครื่องเล่นนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต  ซึ่งผมเดาว่าน้องคงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ไอ้ Bobsleigh (เลื่อนน้ำแข็ง) คืออะไร (ว๊ะ) ??     หลังจากนั้นได้รับการคัดเลือกให้กลับไปเก็บตัวและฝึกฝนกีฬาเลื่อนน้ำแข็ง ที่เกาหลีใต้อีกในปี 2023  ซึ่งในแผนการฝึกซ้อมในรอบสุดท้ายมีเยาวชนไทยได้รับการคัดเลือก 6 คน  โดยสองเดือนแรกจะเป็นการเตรียมความพร้อมทางด้านร่างกายและกล้ามเนื้อต่างๆตามหลักวิทยาศาสตร์การกีฬา  หลังจากนั้นก็เข้าสู่ฤดูการแข่งขันเพื่อเก็บคะแนน  โดยเริ่มตั้งแต่ ตุลาคม 2522 ถึง  เดือน กุมภาพันธ์ 2023  รวมระยะเวลา 5 เดือน  เพื่อลงแข่งขันจำนวน 8 ใน 12 ครั้งเพื่อเก็บคะแนนสะสม  ซึ่งน้องก็เก็บคะแนนผ่านได้สิทธิ์เข้าร่วมโอลิมปิกเยาวชนฤดูหนาวในที่สุด

เวลาและคะแนนของน้องชมพู่อยู่กลางๆไปแข่งขันแบบไม่มีความหวังเสียเท่าใด .....  แต่ระยะเวลาที่เหลืออยู่ด้วยความทุ่มเทของน้องๆ  สมาคม  โค้ช  ทีมงาน เจ้าหน้าที่  ก็พยายามอย่างเต็มความสามารถ สมกับแนวคิดของโอลิมปิกว่า 

“ faster, higher, stronger-together ”

ซึ่งมิได้หมายถึงชัยชนะแต่เพียงอย่างเดียว  ยังคงความหมายถึงว่า จะทำให้เร็วกว่าเดิม  สูงกว่าเดิม  เข้มแข็งกว่าเดิม  และ ร่วมด้วยช่วยกันนั่นเอง

ที่สำคัญ.... น้องชมพู่..... มีความมุ่งมั่นอย่างมากทุ่มเทสุดกำลังและพักการเรียน  ม.4-5 ที่ รร.กุมพวาปี      “ชมพู่” ใช้ใจบันดาลแรง....แล้วแซงเข้าเส้นชัย  แม้ลำดับที่สอง   แต่ประวัติศาสตร์ต้องจากรึกไว้ว่า  “ชมพู่”  เป็นคนแรกที่ได้เหรียญทองกีฬาโอลิมปิกเยาวชนฤดูหนาวของไทย  และอาจจะเป็นคนแรกที่คว้าเหรียญโอลิมปิกเกมส์ฤดูหนาว(ประชาชาชน)  ในอนาคตก็เป็นได้   เพราะน้องเป็นชาวอีสานบ้านเฮาที่เฮ็ดได้ทุกอย่างเด้อ..........

 

่

 

ประทับใจ มิใช่แค่รอยยิ้ม

 

7

            บทความนี้เป็นบทความแรกของปี 2567 ซึ่งคงจะเป็นปีทีภาวะเศรษฐกิจยังคงมีปัญหา และอ่อนไหวต่อการเติบโต  ทั้งของประเทศไทยและของโลก   ซึ่งทุกวันนี้โลกแคบลงทุกวันตลอดจนเทคโนโลยีโดยเฉพาะการสื่อสารนั้นพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว  วันนี้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นแค่เพียงไม่ถึง 1 นาที่ประชาคมโลกก็จะทราบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในมุมกว้างอย่างรวดเร็ว   สำหรับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นในประเทศไทยเมื่อไม่กีวันก่อน  คือการที่ศาลรัฐธรรมนูญอ่านคำพิพากษาคดีคุณพิธาถือหุ้นไอทีวี   ซึ่งเป็นที่สนใจของทั้งด้อมส้ม  เสื้อแดง เหลือง ฟ้า เขียว ฯลฯ   พออ่านจบไม่ถึง 1 นาที   มีการส่งต่อเรื่องนี้ว่า “พิธารอด” ในกลุ่มไลน์อย่างทันทาวงที่   หรือใครที่เป็นแฟนฟุตบอลพรีเมียลลีคหากได้ติดตามอย่างใกล้ชิดก็จะพบว่าแม้ไม่ได้ดูถ่ายทอดสดก็สามารถรับทราบผลฟุตบอลสดๆว่าทีมใดนำอยู่  เหลือเวลาอีกกี่นาที  แม้กระทั่งต่อเวลาอีกกี่นาทีก็ตาม

            ดังนั้นการที่เราจะทำให้ธุรกิจและสินค้าของเรานั้นเป็นที่ยอมรับ  และอยู่ในดวงใจของลูกค้าโดยเฉพาะลูกค้าระดับพรีเมียม  หรือลูกค้าที่มียอดซื้อสูง / กำไรสูง  หรือลูกค้าเก่าแก่  แม้แต่ลูกค้าที่เป็นผู้นำทางความคิดนั้น  นอกจากการที่ธุรกิจจะต้องตอบสนองในด้านความต้องการของสินค้าที่แท้จริง  คือสามารถแก้ปัญหาหรือตอบโจทย์ให้ลูกค้าได้ที่เรียกว่า  “PAIN POINT” ได้  คงไม่พอเพียงเพราะแค่นั้นคงเป็นเพียงตอบสนองแค่ความพอใจ  เพราะได้สินค้าตรงกับความคาดหวังเท่านั้น     ยังคงต้องมีองค์ประกอบในเรื่องของการบริการและการตอบสนองลูกค้าทางด้านอารมณ์  ให้เกิดการประทับใจ    และหากเราประทับใจแล้วก็จะเกิดการบอกต่อ  ปกป้อง  และรอคอยว่าจะมีสินค้าใหม่ รุ่นใหม่  หรือบริการใหม่ๆขององค์กรนั้นๆอีกหรือไม่   จะได้ไปใช้บริการและจับจ่ายใช้สอยนั่นเอง

            การบริการทีดีมิใช่แค่เพียงแต่รอยยิ้ม  หรือคำพูดที่หวานๆ  สุภาพ  ที่มิได้ออกมากจากใจ    พูดเป็นแบบแผนเดียวกันหมด  แต่ไม่เกิดอรรถรสในการฟังเพราะสำเนียง และน้ำเสียงนั้นไม่บ่งบอกถึงจิตใจที่อยากบริการ  ที่เราจะเห็นได้จากโอปเรเตอร์บางบริษัท หรือหน่วยงานรัฐเช่นตำรวจ  เป็นต้น   หรือแค่รอยยิ้มที่ต้องยิ้มทั้งปาก  ใบหน้า  ดวงตา  และ จิตใจด้วยเป็นสำคัญ

            อย่างเพียงแค่ปฏิบัติตามข้อกำหนด (PROCEDUER)  เท่านั้นจะต้องเข้าใจความต้องการของลูกค้าด้วย   มีเรื่องที่เกิดขึ้นอยากนำมาเล่าสู่กันฟังเมื่อหลายปีก่อนผมแขนหักข้างขวาใส่เฝือกแข็งและต้องเดินทางไปอิตาลี   ก็นั่งสายการบินแห่งชาติซึ่งในชั้นบิสิเนสคลาดแอร์ก็บริการครบถ้วนตามกระบวนการที่กำหนดไว้  เสริฟด้วยความเรีบร้อย ยิ้มแย้มแจ่มใส  แต่คงขาดใจที่จะใส่ลงไปว่าลูกค้าจะเปิดขวดแยมอย่างไรหว่า ??   เพราะแขนหักข้างขวาแถมขวดแยมคงนึกออกนะครับว่ามันเป็นขวดแก้วและล๊อคแน่นมาก  (ไม่ใช่แบบตลับพลาสติกปิดด้วยฟรอยด์)    ผมก็พยายามช่วยตัวเองแต่ก็เปิดไม่ได้   เราก็เรยรอว่าเมื่อไหร่เธอเดินมาเราจะทำท่าเปิด ให้เธอเห็นและเธอคงจะช่วยเราเองเน๊อะ   5555  หามีไม่จนต้องออกปากว่าน้องครับรบกวนช่วยเปิดขวดแยมให้หน่อยคราบบบบ

            แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนพาลูกค้าศรีลังกาไปทานอาหารที่ร้าน  “สเวย”  ที่เทอร์มินอล 21  อโศก  ให้คนขับรถเอาบัตรจอดรถมาให้เพื่อว่าชำระเงินแล้วจะได้เอาไปสแตม์ปจอดฟรี   แต่ปรากฏว่าพนักงานเข้าใจว่าเป็นซุปฯหรือ ผจก. ทราบเพราะเราถามนางว่าต้องไปสแตมป์ที่ตรงไหน   นางก็บอกสถานที่แต่.....  แต่..... นางกลับบอกว่าให้เอาสลิปค่าอาหาร(น่าจะของโต๊ะอื่น เพราะเราเพิ่งสั่งไปของยังมาไม่ครบ)  พร้อขอบัตรจอดรถของเรา   และเดินไปให้กับพนักงานขับรถของเราที่เดินออกจากร้านไปแล้ว    เพื่อให้ไปสแตมป์ก่อนและไปรอที่รถเรย

            สุดยอดเรยครับ .......  ขอโทษที่ไม่ได้ขอชื่อนางเพื่อประกาศกิติตคุณว่า  “ประทับใจ  ใช่แค่รอยยิ้ม “    แต่ขอบอกต่อถ้าใครไปกินที่ร้านนี้นางจะผมสั้นๆและอาวุโสที่สุดในบรรดาพนักงานที่เดินๆอยู่ในร้าน   ฝากกราบคารวะใน  “จิตบริการ”  ของนางด้วย นะครับ ...........

 

เม็งกะลาบา เมียนมาร์ จับใจ

 

เม็งกะลาบา  เมียนมาร์ จับใจ

26 ธันวาคม 2566

             จากข้อมูลของกรมการจัดหางาน กระทรวงแรงงาน  ไตรมาสที่ 1/2566 กระทรวงแรงงาน ระบุตัวเลขแรงงานต่างชาติในไทยมีจำนวน 2,743,673 คน แบ่งเป็น เมียนมา 1.86 ล้านคน, กัมพูชา 4.14 แสนคน, ลาว 2.10 แสนคน และเวียดนาม 2,230 คน และแรงงานสัญชาติอื่นๆ 3 แสนคน ทั้งนี้ แรงงานต่างด้าวในไทยคิดเป็น 6.92 % ของจำนวนแรงงานทั้งหมดในไทย

แต่ข้อเท็จจริงยังมีแรงงานต่างด้าวอยู่ในประเทศไทยไม่น่าจะน้อยกว่า  10 ล้านคน และ เป็นเมียนมาร์ถึง 6-7 ล้านคน กระจายอยู่ทั่วประเทศแต่คาดว่าน่าจะมากสุดที่จังหวัดสมุทรสาคร  ซึ่งเป็นแหล่งโรงงานอุตสาหกรรม และ ธุรกิจการประมงเป็นหลัก   ซึ่ง Media Intelligence Group ได้ประเมิณมูลค่าทางเศรษฐกิจของชาวเมียนมาร์ในประเทศไทยสูงถึง 0.85-1.25 ล้านล้านบาทต่อปี  ซึ่งนับเป็นตัวเลขที่มีนัยะสำคัญทางเศรษฐกิจ   หากเราเอาตัวเลขกลมๆก็ 1.0 ล้านล้านบาท  คือเป็นสองเท่าของงบประมาณที่รัฐบาลท่านนายกเศรษฐา  เตรียมที่จะแจกคนไทยคนละ 10,000 บาทในปีหน้า

แต่ว่ายอดเงิน 1.0 ล้านล้านบาทนี้ไม่ได้หมุนเวียนอยู่ในประเทศไทย  เพราะไม่ทราบแน่ชัดว่าเงินรายได้ของแรงงานเมียนมาร์ในไทยนั้นถูกส่งกลับไปประเทศบ้านเกิดเท่าใด   เพราะไม่ได้ผ่านระบบธนาคาร    แต่ถ้าตั้งบนสมมุติฐาน 50 เปอร์เซนต์ (แต่ข้อเท็จจริงน่าจะส่งกลับไปมากกว่านั้น )   ก็จะประมาณการว่ามีเงินหมุนเวียนในประเทศไทยสร้างจีดีพีไทยถึง  0.5 ล้านล้านบาท หรือ 5 แสนล้านบาทนั่นเอง 

แล้วเราจะหาทางดึงรายได้ของชาวเมียนมาร์เหล่านี้ให้จับจ่ายใช้สอยมากขึ้นในประเทศไทยได้อย่างไร  ก็คงต้องเฝ้ามองพฤติกรรมของแรงงานเหล่านี้ว่ามีพฤติกรรมอย่างไร  เพื่อจะดึงให้เขาได้จับจ่ายใช้สอยเพิ่มมากขึ้น  ซึ่งจาก 5 แสนล้านเป็นอย่างน้อยที่ประเมินว่าส่งกลับบ้าน   หากดึงได้ 1-2 แสนล้านก็มีนัยสำคัญต่อจีดีพีประเทศไทยแล้วครับ

การกรุต้นการบริโภคของแรงงานต่างด้าวเหล่านี้สามารถทำได้อย่างไม่ยาก  หากหน่วยงานรัฐเห็นความสำคัญและเม็ดเงินนี้ก็สามารถทำได้ด้วยการเพิ่มกิจกรรมของแรงงานต่างด้าว  ซึ่งรวมถึงชาว ลาว กัมพูชาด้วย  ก็ด้วยการจัดกิจกรรมต่างๆให้คนเหล่านี้ออกมาใช้สอย  โดยกิจกรรมนั้นจะต้องสอดรับกับพฤติกรรม  ของชนชาตินั้นๆ  ไม่ว่าจะเป็นพิธีทางศาสนา  ทางการบันเทิง    โดยอาจจะมีพรีเซนต์เตอร์ หรือ ดารา นักร้อง ที่เป็นขวัญใจของแรงงานแต่ละชาตินั้นๆ เป็นจุดดึงดูด

ผมเคยแนะนำทีมฟุตบอล หรือ ฟุตซอล หรือ วอลเล่ย์บอล  สมุทรสาครให้มีนักกีฬาบิ๊กเนมของชาวเมียนมาร์มาเป็นนักกีฬาในทีมนั้นๆ  แต่ก็ต้องเอาที่มีฝีมือและช่วยทีมได้ในระดับหนึ่ง   เพื่อดึงดูดแฟนคลับให้ติดตาม    และซื้อบัตรเข้าชมการแข่งขันเพราะแรงงานเหล่านี้หยุดงานวันอาทิตย์วันเดียว  ไปไหนไกลไม่ได้เพราะทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย    ดังนั้นการจัดกิจกรรมใดๆที่โดยกับจริตของแรงงานเหล่านี้    โดยจัดในวันอาทิตย์และในแหล่งรวมแรงงานเพื่อไม่ต้องเดินทางไกล   ก็จะเป็นการตอบโจทย์  

หรืออย่ากระนั้นเลยจัดงาน  “เมียนมาร์แฟร์อินมหาชัย”  ไปเลย  จัดแบบว่า ปีละ 2 ครั้ง  เชื่อได้ว่าคนจะมาร่วมงานเป็นแสนๆ คนต่ออีเวนต์อย่างแน่นอน   ซึ่งในสมุรสาครจำนวแรงงานในระบบที่ขึ้นทะเบียนไว้มี  2.6 แสนคน เป็นแรงงานเมียนมาร์ 1.4 แสนคน  ใช่ครับที่ไม่ได้ลงทะเบียนน่าจะอีกเท่าตัวหนึ่งเป็นอย่างน้อย

ซึ่งแน่นอนการใช้ภาษาท้องถิ่นของชาตินั้นๆย่อมเป็นเครื่องแบรนด์จะดึงดูดลูกค้าชาตินั้นๆให้จดจำ  และเป็นที่ชื่นชอบในแบรนด์นั้นๆ   ต้นแบบในเรื่องนี้ก็คื่อสินค้าในอเมริกาที่กลุ่มเป้าหมายเป็นฮิสปานิค  คือกลุ่มชาติที่ใช้ภาษาสเปนเพื่อการสื่อสาร   ก็จะมีพรีเซนเตอร์  แนวคิดโฆษณา  ประชาสัมพันธ์  และภาษาที่ใช้สอดรับกับชาติเหล่านั้น  ที่เราเห็นอย่างชัดเจนจับต้องได้สำหรับประเทศไทยคือ   น่าจะ 30 ปีที่แล้วเอทีเอ็มในจังหวัดสมุทรสาครจะมีภาษาเมียนมาร์ให้เลือกด้วย

และปัจจุบันนี้หลายๆแบรนด์ก็ได้ใช้แนวคิดนี้มาเพื่อสื่อสารกับลูกค้าต่างชาติเหล่านี้  โดยในเว็บ  หรือ  ในแอป  จะมีภาษต่างๆให้เลือกมากขึ้นจากเดิมที่มีแต่ ไทย จีน อังกฤษ หรือ ญี่ปุ่น  ก็จะมีลาว  เขมร เมียนมาร์  มาเป็นตัวเลือกอีกด้วยขึ้นอยู่กับลูกค้าเป็นชาติใดๆ   ที่ชัดเจนที่สุดคือ  ค่ายมือถือเอไอเอสได้เริ่มทำมาหลายปีแล้ว   ธนาคาร  รวมทั้งสินค้าอื่นๆก็ต้องปรับตัว  ปรับภาษา   ให้สอดรับกับกลุ่มเป้าหมายนั่นเอง