ว่าจะเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นเดือน
มกราคม 2563 หลังจากไปพักผ่อนที่เชียงรายเมื่อช่วงปีใหม่
แต่ก็มีเหตุอื่นๆทำให้ไปเขียนเรื่องอื่นๆก่อน พอมาช่วง 5-7 มีนาคม 2563 ได้เดินทางไปเพื่อประชุมที่พัทยา ก็ไปพักและค้นพบความเหมือนที่สัมผัสได้ของโรงแรมที่พักทั้งสองแห่ง
คือ "เล็ก ....กระทัดรัด....แต่มัดใจ
!!”
ขอเอ่ยนามโรงแรมทั้งสองคือ “
โรงแรมดูวอลล์” ที่เชียงราย
กับ “โรงแรม ยู จอมเทียน” ที่พัทยา
ทั้งสองแห่งเป็นโรงแรมขนาดเล็กมีห้องไม่ถึงร้อยห้อง แต่ใส่ใจในกระบวนการตั้งแต่การออกแบบแล้วมันสวยถูกใจ ไม่ใช่เข้าไปในห้องเป็นสี่เหลี่ยม มีเตียง ตู้
ห้องอาบน้ำ ฯลฯ เหมือนโรงแรมทั่วไป
การออกแบบไม่ได้มุ่งเน้นแต่การให้ได้กำไรสูงสุด
เอาพื้นที่ทั้งหมดมาจัดทำเป็นห้องพักให้มากที่สุดเพื่อจะได้รายได้สูงสุด แต่คำนึงถึงสุนทรียเป็นสำคัญ
โรงแรมดูวอลล์ นั้นเอาแนวคิดเรืองศิลปมาเป็นจุดขายเพราะว่าเจ้าของเป็นคนชอบเรื่องศิลปะแถมอยู่หลังวัดร่องขุ่น เรียกได้ว่ามองออกมาจะเห็นวัดอยู่เบื้องหน้า ตลอดทางเดินและโถงจะมีศิลปให้เสพทางสายตาอยู่แม้คนไม่อินกับศิลปอย่างผมก็อดที่จะเหลียวมองไปไม่ได้ แถมในห้องยังแบ่งเป็นห้องเล็กๆ
เป็นห้องกระจกมีรูปอยู่ข้างใน
เสมือนว่าเราเข้าไปนอนชมในแกลลอรี่เรย
แน่นอนรูปในนั้นราคาต้องตาลุกวาวซึ่งพร้อมที่จะขายให้แก่ผู้มีสุนทรียและมีตัง
...ดังนั้นผมขอบายยย
แค่เสพและฝันกันฟินอินกับภาพไปแล้วครับ ห้องพักระดับตำนานก็คือห้องที่เปิดไปเป็นที่เป็นสระน้ำเล็กๆ
น่าจะเอาไว้แช่น้ำว่ายไม่ได้แต่แช่แล้วชมวิวทุ่งนาที่เขียวขจี หรือตอนออกรวงเหลืองทองคงจะให้ความผ่อนคลายที่ไม่เหมือนที่ใด
มีห้องพักที่เป็นเต้นท์แบบถาวรก็ไห้อารมณ์ไปอีกแบบหนึ่ง นอกจากนี้แล้วสระว่ายน้ำซึ่งมีขนาดเล็ก...มาก
... แต่ว่าวิวข้างสระนี่ซิมันคือ “ทุ่งนา” โอ้ววววว........ และขอบอกว่า เจ้าของและลูกชายมาดูแลกิจการและลูกค้าเองด้วยความรู้สึกว่าเปรียบเสมือนไปพักบ้านญาติอะไรปานนั้น ในห้องโถงล้อบบี้มีอผลไม้ เครื่องดื่ม
ไว้บริการอยู่ตลอดเวลา
แถมอาหารเช้าที่รวมอยู่ในค่าโรงแรมเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ถูกรังสรรค์ให้น่ากินด้วยภาชนะบรรจุ แม้ว่าอาหารก็จะเหมือนๆกับโรงแรมโดยทั่วไป
แต่ใส่ใจในภาชนะบรรจุและการบริการที่แตกต่างกว่า ทำให้รู้สึกว่าอาหารเช้านั้น ฟินอ่า.....
มีอาคารเล็กๆซึ่งใช้เป็นห้องอาหารและครัว
โดยมีห้องขวางเป็นห้องอาหารอยู่ระหว่าอาคารเล็กๆกับตัวโรงแรม ผมถามเจ้าของว่าทำไมต้องทำสูงลิ่วเท่ากับตึกสามชั้นแต่ใช้แค่ชั้นล่างชั้นเดียวทำเป็นครัวกับห้องอาหาร ....คำตอบ... เพื่อความสวยงามตามคำแนะนำของ
อ.เฉลิมชัย อิอิ.....อ้อ
โรงแรมนี้มีห้องพักแบบที่เป็นเต้นท์.
โรงแรม ยู จอมเทียน เป็นโรงแรมที่มีแค่ 66 ห้อง ตั้งอยู่ริมหาดจอมเทียน
การออกแบบแทนที่จะออกแบบเต็มพื้นที่เพื่อให้ได้ห้องพักมากที่สุด กลับมีโถงตรงกลางเรียกได้ว่าเปิดประตูห้องมาจะเห็นเหมือนกันหมดคือโถงที่โล่งจากชั้นล่างขึ้นมาถึงชั้น
6 ทำให้รู้สึกโปร่งโล่งสบาย เพราะถ้าออกแบบใช้งานเต็มพื้นที่น่าจะได้ห้องพักอีกไม่น้อยกว่า
30 ห้อง
ชั้นบนรูฟท้อปเป็นสระว่ายน้ำซึ่งคงไม่ค่อยมีคนว่ายเท่าใดแต่คงเป็นจุดถ่ายรูปและเช็คอินตอนพระอาทิตย์ตกดินเสียมากกว่า ข้างๆสระเป็นบาร์เล็กๆแต่พนักงานเป็นกันเองทำให้รู้สึกผ่อนคลายพร้อมกับชมพระอาทิตย์ตกดินฟินไปสามวันเรยครับ ตอนเช้านี่ซิครับอาหารเช้าเห็นคนรีวิวกันว่าอร้อยอร่อย เรื่อมตั้งแต่การจัดเรียงอาหารเช้าแบบว่าไม่โหล
แถมความหลากหลายเช่นเครื่องดื่มปกติทั่วไปจะมี น้ำส้ม น้ำฝรั่ง 2-3 อย่าง
แต่ที่นี่ 8
อย่างครับมีทั้งไฟท์บังคับและเปลี่ยนแปลงไปตามวัน
ผลไม้ก็เช่นกัน 7-8 อย่างไม่ใช่สัปประรดกับแตงโม มาถึงไข่ถ้าเป็นโรงแรมอื่นๆก็จะมีไข่ดาว
ไข่คน มากหน่อยก็ไข่ต้ม แต่ที่นี่มีเมนูไข่ให้เลือก ถ้าลวกแจ้งเรยว่ากี่นาที....เอ...ตรูจะรู้มะนี่
ก็ขอแบบมะตูมละกัน.....
สุดยอดไข่..ต้องไข่เบเนดิกซ์ไม่รู้ว่าอะไรเห็นว่าแปลกดีก็สั่งมา
ไม่รู้ว่าเขาปรุงอย่างไรเป็นไข่วางอยู่บนแฮมและหนมปังก็เรียกได้ว่าฟินจนต้องมากินอีกในเช้าวันถัดไป
แต่เนื่องจากรอนานตอนออกไปวิ่งออกกำลังกายกลับมาเลยแจ้งว่าพี่จะลงมาทานอาหารเช้า
6.45 น. ช่วยทำให้พอดีเวลาด้วยนะครับ
โอ้ว...พระเจ้าจอร์จ...นั่งลงในห้องอาหาร
6.35 พอ 6.45
ไข่เบเนดิกซ์เสิรฟ์เรยครับพี่น้อง
โดยไม่ต้องถามว่าเราสั่งไว้หรือไม่เพราะพนักงานจดจำใบหน้าคนสั่งได้งั้ยครับท่าน.......
บอกแล้วว่า “เล็ก
.. กระทัดรัด ... แต่มัดใจ !!! “
ใครจะเอาไปปรับใช้ก็ไม่ว่ากันนะครับ.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น